Elif Hanım, bir ömür boyu hem finans hem de aile dinamiklerinin inceliklerinde ustalıkla gezinmiş birinin kurnazlığıyla örülmüş bir planlar ağı olan kendi kaçışını titizlikle hazırlamıştı. Yaşın kaprislerine kapılmış zayıf yaşlı bir kadın değildi. Bunun yerine o bir stratejistti ve oğlunun ailesi onu derinden hafife almıştı.

Görünüşte, Elif Hanım onlardan beklenen rolü oynuyor gibi görünüyordu. Gelini Selin’in küçümsemesinin onu ürkmeden ele geçirmesine izin verdi ve torunu Deniz’in dikkatsiz şakalarına zoraki bir gülümsemeyle katlandı. Habersiz ve dijital dünyasına dalmış olan oğlu Mert, annesindeki dönüşümü fark etmemişti. Oradaydı ama yine de değildi; varlığı sessizliği ve itaatiyle bir hayalet gibiydi.

Harika bir cepheydi bu. Elif Hanım, odasının kapalı kapıları ardında, son başyapıtı olarak gördüğü şeyle meşguldü. Her işlem hesaplı, her hareket kasıtlıydı. Kurduğu güven bir kaleydi — aşılmaz ve kutsal saydığı şeyleri, bir zamanlar koşulsuz sevdiklerinin açgözlü ellerinden korumak için tasarlanmıştı.

Devamı diğer sayfamızdadır…