Konuşamayan otistik kardeşim hiç konuşmadı
Duşta sadece on dakika kalmıştım.
Bebek yeni yatırılmıştı ve saçımı yıkamak için yeterince zamanım olduğunu düşündüm. Kocam markete gitmişti ve kardeşim Keane her zamanki gibi oturma odasındaydı; kulaklığını takmış, sessizce bulmaca uygulamasını oynuyordu. Keane pek konuşmaz. Çocukluğumuzdan beri pek konuşmadı. Nazik, tahmin edilebilir ve kendi sessiz üslubuyla şefkatli. Artık bizimle yaşıyor. Teklif ettiğimizde sadece başını salladı. Nasıl gideceğinden emin değildim ama bir ritim yakaladık.
Neyse, şampuanlamanın ortasında bebeğin ağlama sesini duydum.
O tiz çığlık, bir şeylerin ters gittiğini gösteren türden. Midem bulandı. Kalbim küt küt atarken, sabun hâlâ kulaklarımda, hızla durulandım.
Ama sonra… sessizlik.
Tam bir sessizlik.
Koridora koştum, kaos bekliyordum.
Bunun yerine donup kaldım. Devamını okumak için diğer sayfaya gecebilirisniz..
Pages: 1 2
Son yorumlar