Kocam yıllardır deniz tatilini isterdi. Ben hamile kalınca doktor uçmamı yasakladı. “Yanımda kalır” diye düşündüm. Ama bir gün önüme geçti, sertçe dedi ki: — Biletler alındı, ben tek giderim. Sen de annemin köyüne git, yardım edersin. Altı aylık hamileydim, belim en ufak eğilmede ağrıyordu. Ama sustum. O bavulunu toplayıp gitti, ben de kaynanamın yanına geldim. Köyde tuvalet dışarıda, su buz gibi. “Dinlenmek” dedikleri de bahçede çalışmak. Kaynanam sabah çorbayı koyar, önüme bir kase bırakırdı: — Önce çalış, sonra yersin. Ben tarlaya inerdim. Toprak sert, hava sıcak. Karnım önde, belim sızlar. Gece olunca gözümü kapatır, denizi düşlerdim. Gitmediğim için değil… kocam orada olduğu için. Bana sahilden fotoğraf yollar, altına tek satır yazardı: — Dinleniyorum. Bir gün yine patates kazıyordum. Telefonu açtım, kocamı aradım. Açmadı. Elimde kazma öylece kaldım. Tam o sırada… bahçede olan şey bütün komşuları ş-ok etti çünkü inanılmaz birşey oldu… devamını okumak için diğer sayfaya geçiniz