Ben 59 yaşındayım. Kendimde bazı tuhaflıklar hissediyordum, Doktora gitmeye karar verdim. Test yaptılar… İki çizgi çıktı. Şaşkınlıktan gözlerime inanamadım. O an dizlerim titredi, ağladım. “Bu nasıl olur?” dedim. Ama içimden bir ses, “Bu bir mucize” diyordu. Ama asıl sorun başkaydı, hamile kaldığım adam öyle birisi ki. çocuklarım ailem akrabalarım herkes yakınen tanıyordu. Eğer kim olduğunu öğrenirlerse bu fa.cia olurdu…

. Doktorlar hep, “Artık bu yaştan sonra senin çocuğun Olmaz, ” dediler. Bende yaşım itibari ile olmayacağını düşünüyordum rahattım.

Zaman geçtikçe karnım büyümeye başladı, ama ben hala durumu kimseye açıklayamadım. Hamile kalmama sebep olan kişiye durumu anlattım, Sakın benim olduğumu kimseye söyleme benide kendinide yakarsın dedi, inkar ederim, hatta suçu sana atarım beni baştan çıkarmak için elinden geleni yaptı derim dedi, korktum kimseye söyleyemedim.

Eşim, akrabalar, çocuklarım bende bi tuhaflık olduğunu farkettiler, neyin var anlat bize aylardır suskunsun dalgınsın dediler. Ama nasıl anlatabilirdim, bu bütün aile için yıkım olurdu, Zaman okadar hızlı geçiyordu ki çoktan 5 aylık olmuştu bile, büyük kızım, anne sen kilomu aldın dedi özellikle bu kızımdan çok utanıyordum, evet biraz kilo aldım galiba dedim. Hayır anne sende başka bişeyler var ve neolursa olsun bugün bana anlatacaksın dedi.

Yutkundum, hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım, sarıldı bana hadi anlat rahatla annecim dedi, artık başka çarem kalmamıştı, sonu ö-lümde olsa anlatacaktım, içeri gittim hastaneden aldığım hamilelik test raporunu getirdim kızıma uzattım. Kızım raporu okuyunca şaşırdı, bu nasıl olur kafayımı yedin sen anne bu yaşta ne çocuğu diye bağırmaya başladı. Babam gelsin bunun hesabını ikinizede soracağım dedi. O an artık herşeyi göze aldım ölümüm kızımın elinden olsun dedim ve gerçeği söyledim. BEBEK BABANDAN DEĞİL ! dedim… elinde kağıtla yanıma doğru yaklaştı ‘ ne ? peki kimden ? dedi..devamını okumak için diğer sayfaya gecebilirisniz..