Ailemi kurtarmak için zengin, yaşlı bir adamla evlendim. Ama düğün gecemizde bana dokunmadı. Karanlıkta bir sandalyeye oturdu ve sadece şunu söyledi: “Uyu. Seni izlemek istiyorum.” Bunu söyleyiş biçimi içimi ürpertti… Ve sabah olduğunda anladım ki bu evlilik hiçbir zaman para ile ilgili olmamış. Ailemin durumu çok kötüydü. Babamın borçları yüzünden banka evimize el koymuştu. Sokakta kalmıştık. Başka hiçbir çaremiz yoktu. Uzak bir akrabamız olan Kemal Bey yardım etmeyi teklif etti. Yetmiş yaşındaydı, yıllar önce eşini kaybetmişti ve çok zengindi.

Borçlarımızın bir kısmını ödeyeceğini, bize bir ev tutacağını ve babamın tedavi masraflarını karşılayacağını söyledi. Ama bu yardımın bir şartı vardı: Onunla evlenmem gerekiyordu. Bu düşünce bana korkunç gelmişti. Yine de kabul ettim. Babam için, ailem için… Yaşlı olduğu için uzun yaşamayacağını ve en azından ailemin güvende olacağını düşündüm. Düğün gecesi ölümüne korkuyordum. Yatağın kenarında oturmuş, dizlerimi göğsüme çekmiş

titriyordum. Kapı açıldığında ne olacağını düşünmek bile beni mahvediyordu. Kapı açıldı. Kemal Bey yavaş adımlarla içeri girdi. Elinde bir sandalye vardı. Sandalyeyi yatağın yanına koydu, oturdu ve sakin bir sesle dedi ki:

“Bu gece aramızda hiçbir şey olmayacak. Uyu.” Şaşkınlıkla sordum: “Burada mı kalacaksınız?” “Evet. Seni uyurken izlemek istiyorum.” Kanım dondu. Korkuyordum ama çok yorgundum. Sabah ailemin karşısına normal çıkmam gerekiyordu. Elbiselerimi bile değiştirmeden uzandım. Sabah uyandığımda o yoktu. İkinci gece yine geldi.

Sandalyeye oturdu. Sessizce baktı. Üçüncü gece de aynıydı. Artık onun deli olduğunu düşünmeye başlamıştım. Korkunç bir sırrı vardı ve ben ne olduğunu bilmiyordum. Dördüncü gece ise hayatımın en korkunç anını yaşadım. Uykumda yanımda bir hareket hissettim. Kulağımın dibinde ağır bir nefes vardı. Gözlerimi açtım. Kemal Bey yüzüme çok yakındı. Eski kolonyasının kokusunu alabiliyordum. Ama beni asıl korkutan şey yaklaşması değil… yaptığı şeydi devamını okumak için diğer sayfaya geçiniz