Kocamın beş yaşındaki kızı, bizimle yaşamaya başladığından beri neredeyse hiç yemek yememişti. Her gece bana, “Özür dilerim anne… Aç değilim,” diye tekrarlayıp duruyordu. Bizimle yaşamaya başladıktan sonra, kocamın beş yaşındaki kızı Ela neredeyse hiç yemek yemiyordu. Her akşam, “Üzgünüm anneciğim… Aç değilim,” diye mırıldanır, tabağını dokunulmamış bırakırdı. Cem ise hep, “Zamanla alışacak,” derdi. Ama bir gece, Cem iş seyahatindeyken, Ela yanıma geldi ve fısıldadı: “Anne… Sana bir şey söylemem gerekiyor.” O sözleri duyunca içim buz kesti; hemen telefonu kaptım ve polisi aradım.Cem’le evlenip İstanbul’a taşındığımda, beş yaşındaki kızı Ela da bizimle kalıcı olarak yaşamaya başladı. Devamını okumak için diğer sayfaya gecebilirsiniz..