El Arabasıyla Kilometrelerce Yürüyen Kız

1. Hastane Işıkları

Aziz Meryem İlçe Hastanesi’nin acil servisi birçok karmaşaya tanıklık etmişti,
ama o sabah yaşanan hiçbir şeye benzemiyordu.

Otomatik kapılar bir anda açıldığında, triyaj hemşiresi olduğu yerde donup kaldı.
Yedi yaşından büyük olmayan bir kız çocuğu, paslanmış bir el arabasını kapıdan içeri itiyordu.
İçinde, ince bir battaniyeye sarılmış iki yeni doğan bebek vardı; yüzleri solgundu ama nefes alıyorlardı.

Küçük kızın saçları alnına yapışmış, elbiseleri yırtılmıştı.
Konuştuğunda sesi titredi:
“Lütfen… annem üç gündür uyuyor. Birinin yardım etmesi gerekiyor.”

Bir an boyunca oda tamamen sessizleşti.
Sonra her şey bir anda hareketlendi.
Doktorlar koştu, hemşireler bebekleri kucakladı, bir sedye aniden ortaya çıktı.
Küçük kızın bacakları dayanamadı ve hastane zeminine yığılıp bayıldı.

Saatler sonra uyandığında, beyaz ışıklar gözlerini acıttı.
Yanında yumuşak bir ses duyuldu:
“Hey tatlım, artık güvendesin.”

Bu ses, gümüş renkli saçları ve şefkatli gözleriyle Hemşire Ayşe Demir’e aitti.
Kız gözlerini ovuşturdu, sonra birden doğruldu.
“Kardeşlerim nerede? Mert ve Elif nerede?” diye sordu telaşla.

“Buradalar, Lina,” dedi Ayşe, yatağının yanındaki iki küçük beşiği işaret ederek.
“Güvendeler. Doktorlar onlarla çok iyi ilgileniyor.”

Kız derin bir nefes verdi — bu nefes hem ağlayış hem de rahatlama gibiydi.

“Onları tam zamanında getirdin,” diye ekledi Ayşe.
“Onları sen kurtardın.” Devamını okumak için diğer sayfaya gecebilriisniz…