16 yaşındaki kızım, hayalindeki dikiş makinesini almak için aylarca para biriktirdi. İşlerini bitiremeyince, üvey annesi makineyi havuza attı ve eski kocam da onları izledi. Kırılacağımı düşündüler ama onlara kaybın gerçekte ne demek olduğunu öğrettim.

Havuzdaki Sessiz Çığlık

Ağırlığı olan bir şeyin suya çarpma sesi, öğleden sonranın durgunluğunu keskin bir yırtık gibi böldü. Bir anlığına sandalyenin devrilmiş olabileceğini ya da köpeklerden birinin havuza düşmüş olabileceğini düşündüm. Ama sonra onu gördüm: Lale’nin beyaz ve pembe dikiş makinesi, dalgalanan suyun altında batıyordu; güneş ışığı metal plakadan yansırken kabarcıklar yükseliyordu.

Hemen ardından kızımın çığlığı geldi.

“Hayır!” diye haykırdı, havuza doğru koşarak. Daha kenara varmadan bile gözyaşları yanaklarından süzülüyordu. Devamını okumak için diğer sayfaya geebilirisniz..