2 aylık evliyim eşim asker uzman çavuş. Annemle kalıyorum babam yok. Eşim gelip gidiyor sık olmasada. Eşimin ailesi ile görüsmüyorum ilk ailelerin tanışma gününde ablası suratımıza bakmadı selam bile vermedi cekti gitti sebep yok. İlk o günden ablasını sildim zaten tanımak bile istemedim sakin neşeli biriyim yinede saygısızlık yapmadım. Sonrasında annesi nişanımda bile kıyafetimde karıştı eşim izin vermedi. İsteme gününde mutfaga gelip kahveye tuz koyma ogluşum hasta olur gibi sacma sapan konustu sustum eşim yine izin vermedi oturttu yerine. Geçtiğimiz ramazan bayramında annemle evlerine gittik büyüklerimiz diye onların gelmesi gerekirken yinede insanlık bizde kalsın dedik kapıdan girer girmez ben seninle konusmıyorum niye kızımın elini öpmedin gibi sacma sapan konustu kaynana. Kızıda o suratımıza bakmayan. Yeter artık dedim inanın buraya yazmadıgım yazamıyacagım daha cok cok fazla şey var da en basitleri bunlar öyle söyliyim. Yinede ses cıkartmadım en son gelin alma günü gelmediler pic gibi yetim gibi eşim tek basına cıkarttı bide kendi akrabalarım ne anası ne babası ne abileri ne ablaları hic biri gelmedi. Annemin sekeri cıktı zor sakinlestirdik neyse dedik dügün günü dedik yine sustuk fakat artık hic bi sekilde ne arıyorum ne soruyorum haklı oldugumu düsünüyorum eşimde hak veriyor ama bazen fark ediyorum görüsmemi istiyor söyleyemiyor bana cunku biliyor onların yüzünden hep aramızda sorun cıkıyor yoksa hep iyiyz esimle hic bir sorunumuz yok ama ailesinin konusu acıldıgı an birbirimize giriyoruz. Bu konuda mutsuzum ailem olsunlar istedim evlat görsünler istedim hic bisey yapmadıgım halde bana neler yaptılar.. bazen diyorum babam yok diye bana böyle davranıyorlar. Ezdirmiyorum kendimi yinede.