Fullafk.com – Düzenli dolap temizliği yapmak, hangi öğelerin gerçekte aşınma başına gerçek maliyetlerini karşıladığını değerlendirmek için iyidir.

Trendleri bir kenara bırakırsanız, on yıl gerçekten de bir parça kıyafeti tekrar tekrar giymek için bu kadar uzun bir süre mi? Bir çöp sahasındaki kumaşın gerçek ömrü göz önüne alındığında, düşündüğünüz kadar uzun olmayabilir.
1750’de İngiltere’de Sanayi Devrimi başladığında her şey değişti ve hızla dünyanın geri kalanına yayıldı. İnsanların çalışma biçiminde, ekonominin işleyişinde ve bir şeyleri yapma ve hareket ettirme biçimimizde bir dönüşümü teşvik etti.

19. yüzyılın ortalarına gelindiğinde, moda işi, tekstil ürünlerinin seri üretimi sayesinde hesaba katılması gereken bir güç haline geldi. Daha ucuz, kırışıklığa dayanıklı, polyester, akrilik ve naylon gibi uzun ömürlü sentetik malzemelerin icadıyla birleşince, hızlı tüketim kültürünün beyin yıkaması başladı.

Genel olarak pazarlama taktikleri veya bu tür kumaşların veya modanın daha geniş etkileri hakkında bilgi sahibi olmayanlar, kısa süre sonra kendimizi trendlerin dünyasında diz boyu bulmuş, boş sözlerle bu bir kez atıp atma kültürüne daha da çekilmiştir. “mevsimler”, “trend belirleyen” ve “moda” olarak.

Kısa bir süre sonra, her bir giysinin “en iyisi” tarihine sahip olduğu, modası geçene veya “geçen sezon kadar” tek bir giysinin en fazla gün veya kez giyilebileceği şeklindeki ölümcül boğucu zihniyet izledi. Bazıları için bu bir yıldı, bazıları için üç aylık bir sezondu ve bazıları için sadece bir giyimdi.

Bu, “ihtişamlı” günlerinde hızlı moda oldu.

Ancak tek bir giysi parçası teoride ve pratikte gerçekte ne kadar süre dayanabilir?

Sürdürülebilir moda markası Giyi’nin kurucusu Göknil Bigan ile konuşurken aklıma bu soru geldi ve ona gardırobundaki en eski giysinin ne olduğunu sordu.

Bigan, 20 yaşın üzerinde olduğunu ve annesinden ve büyükannesinden geçen eşyalar için bu rakamın rahatlıkla 70 olabileceğini söyledi.

Bu yüzden telefonu kapattıktan sonra, küçük bir analiz yapmak için dolabımı açtım. Çocukluk evime geri döndüğümde, elbette, içteki istifçim nedeniyle birkaç eski eşya bulacağım, ama aslında hangilerini hala giyiyorum? Gerçek soru bu olurdu.

Sadece küçük bir valizle geldim, kısmen fazladan ağırlığı taşımak istemediğim için ve kısmen de hiçbir yere gidemeyeceğimi bildiğim için. Ayrıca, COVID-19 salgınının birkaç ay içinde kontrol altına alınacağını safça düşünmüştüm ve bir yıl sonra, kararımın ne kadar yanlış olduğunu görebiliyorum.

Cıva 40 santigrat dereceyi geçtiğinde, yanımda getirdiğim eşyalar sadece sefaletimi artıracaktı ve havalı bir şeye ihtiyacım vardı. İşte o zaman onu yeniden keşfettim.

Bir çift hafif yıkamalı kot şort ve açık mavi keten bir gömlekle eşleştirdiğimde, mükemmel yaz takımımdı.

Sadece mükemmel bir uyum değil, aynı zamanda havadar, yazlıktı ve içimde bir nostalji hissi uyandırdı. Gardırobumda ve düzinelerce yıkamada on yıldan fazla bir süredir hayatta kalmıştı.

Ama elbette, bunu her yıl giymediğim gerçeği de vardı, bu da onun gerçek dayanıklılığını ve kalitesini değerlendirmemi zorlaştırdı. Tek bildiğim, aynı oranda takmaya devam edersem gelecek yıl dağılabilir.

Daha uygun bir karşılaştırma için, küçük düğmeli basit bir siyah hırka çıkardım. Ben 13 yaşında çalmadan önce annemdi. Onu ilkokuldayken içinde gördüğümü hatırlıyorum, bu yüzden bu matematikle, kardiyak yirmi yıla yaklaşıyor. O parçayı her yıl en az bir kez taktım. Sonuç olarak, bir giysinin on yıldan uzun süre dayanması oldukça olasıdır. Ama işlerin pratik tarafı budur. Peki ya teoride?

Bir giysinin gerçek son kullanma tarihi nedir?

Üretilen bir giysinin gerçek, hesaplanmış ömrü hakkında konuşurken, konuşmamız gereken bir ölçüt vardır: ayrışma.

Biyolojik olarak parçalanabilirlik söz konusu olduğunda, doğal kumaşlar sentetik kumaşlara sahiptir. Buradaki sorun, günümüzde giydiğimiz giysilerin% 72’sinden fazlasının sentetik elyaftan, yani biyolojik olarak parçalanmayan ve plastikten yapılmış olmasından kaynaklanıyor. Bu gerçekliğin feci sonucu, bu giysilerin sonunda bir çöplükte kaldıklarında, 200 yıl boyunca bozulmadan kalabilmeleridir.

Kural olarak, doğal lifler biyolojik olarak kolayca parçalanabilirken, petrolden türetilen sentetikler, bu nedenle ayrışma oranlarındaki astronomik farklılık değildir. İşte bir döküm:

Doğal materyaller

Pamuk: bir hafta ila 5 ay

Pamuk, esas olarak organik bileşik selülozdan oluştuğu için, yumuşak lifleri, tıpkı gıda ve bitkiler gibi doğal ve nispeten hızlı bir şekilde ayrışır. Bir ürün% 100 pamuktan yapılmışsa, doğada bir hafta kadar kısa bir sürede ayrışabilir. Organik pamuğa kıyasla çok miktarda kimyasal boya ve böcek ilacı ve daha fazla su kullanan geleneksel pamuk , kullanılan liflerin karışımına bağlı olarak biraz daha uzun sürebilir.

Keten: 2 hafta veya daha fazla

Keten, keten bitkilerinin saplarından yapılan nefes alabilen bir kumaştır ve pamuktan üç kata kadar daha güçlü olmasına rağmen, daha çabuk olmasa da daha çabuk ayrışır. Boyanmadığında ve diğer elyaf türleriyle birleştirilmediğinde, ketenden yapılmış bir ürün yeraltında iki hafta içinde biyolojik olarak parçalanabilir.

Denim: 10-12 ay

Denim pamuktan yapılır, ancak yumuşak pamuklu bir tişörtle karşılaştırdığınızda ne kadar sert olduğunu kolayca görebilirsiniz. Kotlar, onlara arzuladığımız esnekliği ve yumuşaklığı veren elastan gibi esnek lifler içerir, ancak bu kolaylık çok daha uzun ayrışma süreleri pahasına gelir. Aplikler daha uzun sürecek ve donanım bozulmayacak bile.

İpek: 1 ila 2 yıl veya daha fazla

İpekböceğinin kozalarından yapılan bu lüks kumaş biyolojik olarak çok parçalanabilir ve in vivo çalışmalar, giyside kullanılan liflerin bileşimine bağlı olarak iki yıl veya dört yıla kadar parçalanabileceğini göstermiştir.

Yün: 1-5 yıl

Bu kalın ve tüylü kumaş, diğer doğal benzerlerinden daha uzun sürer, ancak yine de sentetiklerin ayrışması için gereken sürenin dörtte birinden daha azını alır. Bir yün süveterin biyolojik olarak parçalanması için ortalama bir ila beş yıl gerekir, ancak kaliteli bir süveterin ömür boyu dayanabileceği gerçeği, onu satın almaya değer kılar.

Sentetik materyaller

Naylon: 30-40 yıl

Naylon, petrokimyasallardan elde edilen termoplastik ipeksi bir malzemedir ve çoğunlukla tayt (çorap), dış giyim, mayo ve spor giyiminde kullanılır. Dayanıklılığı ve hava koşullarına dayanıklı özellikleri nedeniyle tercih edilmesine rağmen, bu sentetik kumaş biyolojik olarak parçalanmaz olarak kabul edilir ve toprakta ayrışması onlarca yıl alır.

Kauçuk: 50 ila 80 yıl

Elastik bantlar, ayakkabı tabanları ve hatta el çantaları şeklinde olsun, kauçuk moda endüstrisinde suya dayanıklılığı, esnekliği ve geçirimsizliği ile ünlüdür. Kauçuğun, kauçuk ağaçlarından türetilenler gibi doğal çeşitleri olmasına rağmen, endüstride kullanılan kauçuğun çoğu, vulkanize kauçuk gibi insan yapımıdır. Ancak, bu türün ayrışması 50 ila 80 yıl sürer.

Polyester: 20 ila 200 yıl

Polyester, 20. yüzyılda petrol, hava ve su arasındaki kimyasal reaksiyondan oluşan bir polimer türüdür. Polyester, çorap kadar küçük ve uzun boylu kaplamalara kadar olan eşyalarda kullanılan polyester, endüstride en yaygın kullanılan plastiktir. Çöplüklerde doğal olarak ayrışması yüzlerce yıl alabilir ve her yıkandığında mikroplastikleri döktüğü için polyester tartışmasız en zararlı kumaşlardan biridir.

Tayt: bilinmiyor

Bununla birlikte, biyolojik olarak parçalanamayan ve en az sürdürülebilir olanı spandeks – şekillendirici giysiler, iç çamaşırları ve egzersiz ekipmanlarında kullanılan vücut kalıplama ve zayıflama kumaşı. Poliüretan, diğer bir adıyla plastik adı verilen sentetik bir polimerden yapılmış, yüksek oranda işlenmiş ve süper elastik bir kumaştır. Likra olarak da adlandırılan bu kumaşın parçalanmasının 500 yıldan fazla sürdüğü düşünülüyor.

BM tarafından 2018 yılında derlenen verilere göre moda, insan kaynaklı sera gazı emisyonlarının% 10’unu oluşturuyor ve dünyadaki atık suların% 20’sini üretiyor. Bir malzemenin ayrışması ne kadar uzun sürerse, o kadar fazla yeşil gaz çıkarır.

Şimdi işlerin mali yönüne bakalım.

Aşınma başına maliyet

Göre Ellen MacArthur Vakfı üretim aynı yıl içinde iki katına çıkmış iken, bir giysidir bir insan tarafından giyildiği ortalama süre, 2000 ve 2015 arasında üçüncü bir aşkın azalmıştır. İngiliz hayır kurumu Barnado, 2015’te ortalama bir insanın bir parçayı atılmadan önce yedi kez giydiğini keşfetti. Buna ek olarak, Rent the Runway 2018’de Amerikalı müşterilerin yılda yaklaşık 68 yeni giyim eşyası satın aldığını bildirdi.

Satın almadaki bu artış, büyük ölçüde tüketim kültürüne ve pazarın aşırı doygunluğuna bağlanabilir; ancak tüketiciler, uzun ömürlülük ve kalite ile ilgili sorunlar nedeniyle aynı ürünü isteyerek veya istemeyerek daha az takmışlardır. Bu, özellikle hızlı moda zincirleri tarafından seri üretilen giysilerle ilgili günümüzün en büyük sorunlarından biri olmuştur. Yıllarca kullanmak niyetiyle bir ürün alsanız bile, gerçek şu ki birkaç yıkamadan sonra şeklini kaybediyor, soluyor veya hapları var.

Bu giysilere olan şey, yeniden kullanılmak ve geri dönüştürülmek yerine atılmalarıdır. Çevre Koruma Ajansı 2018 yılında 17 milyon ton tekstil atığının düzenli depolama alanlarına düştüğünü bildirdi. Benzer şekilde, Ellen MacArthur Vakfı, küresel olarak, her saniye bir çöp kamyonu tekstil ürününün eşdeğerinin bir çöp sahasına düştüğünü veya yakıldığını keşfetti. Bunlar, 2015 yapımı “The True Cost” filminde ortaya çıkan ve ortalama bir Amerikalının her yıl 37 kilogram kıyafet attığı gibi daha önce şok edici ifşaatları destekliyor. Bu, daha büyük çevresel etkiden bahsetmek yerine, yüzlerce doların boşa harcanması anlamına gelir.

Yani, bir dahaki sefere aynı eşyayı üç ay mı yoksa 10 yıl mı tekrar tekrar takmanın çok uzun olduğunu tartıştığınızda, bunun muhtemelen yüzlerce yıl dayanacak şekilde yaratıldığını bilin.