Eşimle beni annem taniştırmıştı, hoşlandık birbirimizden ama hemen evlenmeyi düşünmüyordum. Annem sürekli baskı yaptı, iyi çocuk efendi yakışıklı daha ne istiyorsun, bize yakın ev tutarız size sürekli görüşürüz dert etme dedi. Bi şekilde babamda dahil hepimizi ikna etti evlendik. Eşim bana iyi davranıyor ne istesem yapıyordu ama nedenini anlamadığım, içime sinmeyen birşeyler vardı, Annem bana sıkı sıkı hemen çocuk yapma daha erken diyip duruyordu, eşimde istemiyordu zaten. Annem neredeyse hergun ya kendisi geliyor, yada bizi yemeğe çağırıyordu, eşimde gidelim kırılmasın annen ayıp olur diyordu. İlk başlarda isteyerek gidiyordum ama artık iyice sıkılmıştım. Eşimle hiç yalnız kalamiyorduk, doğumgünümde eşim bana çok güzel bir yüzük almış, çok mutlu oldum ertesi gün hemen anneme gösterdim ama hiç beğenmedi, ne gerek vardı masraf etmeye şimdi dedi, ne alaka anne doğumgünü hediyesi almak istemiş eşim almış dedim. Bi süre sonra Annem bahçeye doğru çıktı biriyle telefonla konuşmaya başladı ne konustugunu duyamiyordum ama kavga ediyordu, bende yanına doğru gideyim dedim beni görünce kapattı telefonu bisey sormadim. Hafta sonu arkadaşımın düğünü vardı oraya gitmek istediğimi söyledim eşime, sen git ben gelmeyecegim dedi, şaşırdım tek başıma mı göndereceksin beni dedim, işler çok yordu evde dinleyeceğim dedi. Çok bozuldum ama çaresizce tamam dedim. Anneme anlattım sessiz kaldı, senle gidelim anne dedim, ben gelemem kalabalığı başım götürmüyor dedi. Tek başıma gittim düğüne, kafam öyle dalgın ki son zamanlarda meğer düğün bir hafta sonraymiş ben yanlış okumuşum davetiyeyi. Atladım taksiye geri geldim. Eşim evde dinleniyor diye Zile basmadım anahtarımla açtım kapıyı eve girdiğimde gördüğüm manzara.. Devamını okumak için diğer sayfaya gecebilirisniz..