Çok sevmiştik birbirimizi, o kadar aşıktık ki bir gün görmeden duramıyorduk. Hayaller kuruyorduk ileride olacak çocuklarımızın adına bile karar vermiştik. Sen bir yana dünya bir yana derdi bana, ayrılık kelimesi geçince nefesim kesilirdi, lafı bile dayanılmazdı, gerçek olması ölümden beterdir diye düşünürdüm. Her gün ona daha çok bağlanıyordum, oda benim gözümün içine bakardı. Bir gün yanıma geldi artık Dayanamıyorum evlenelim dedi, daha erken değilmi önümde ablam varken beni sana vermezler ki dedim. Ben daha fazla beklemek istemiyorum önce ablanla tanıştır beni, onu ikna edersek gerisi daha kolay olur dedi. Biraz düşündüm aklıma yatmisti bu fikir, neden olmasın ablam beni anlar, o beni çok sever bana kıyamaz dedim. Ozaman hemen bugün anlat ablana herşeyi, sonra beni ablanla tanıştır, enimim oda beni sevecektir, bize yardım eder mutlaka dedi. Tamam dedim söz bugün konuşacağım anlamla. Eve gittim annem yoktu. Ablamın karşısına oturdum utana sıkıla herseyi anlattım. Bana kızmadı, hatta güldü olur böyle şeyler bakarız Bi çaresine merak etme dedi. Ozaman yarın tanışalım bakalim şu yakışıklıya dedi. Okadar sevinmistim ki anlatamam. Ertesi gün ayarladım ikisini tanıştırdım , meğer herşeyin bittiği günmüş o gün….Ertesi gün, hava ne soğuktu ne sıcak… Ne varsa sanki havada asılıydı da kimseye dokunmuyordu. İçimde tuhaf bir huzur vardı, heyecanla karışık bir umut. Ablamla onu tanıştıracağım diye sabahın köründe uyanmıştım, saçımı kaç kez taradım bilmiyorum, her baktığım aynada başka bir yüz gördüm sanki. O, vaktinde geldi. Üstünde o bildik gömleği, saçları yine dağınık ama kendine has, burnunun ucunda o sevimli gülümsemesi. Ablamla karşı karşıya geldiklerinde biraz gerginlik olduysa da çok sürmedi. Ablam gülümsedi, elini uzattı, “Hoş geldin delikanlı” dedi. Oturdular, konuştular, hatta birkaç kez kahkaha attıklarını duydum mutfaktan. O an içimden “Bu iş olacak galiba” dedim. Ama işte… her şey de o gün başladı. Tanışmalarının üzerinden birkaç gün geçmişti. Ablamdan bir haber yoktu ama onunla aramızda bir şeyler değişmeye başlamıştı. Önceden her mesajı heyecanla atan o, artık birkaç saat geçtikten sonra dönüyordu. Görüşmek istediğimde yorgunum diyordu. O, duygularını içine saklamaya çalışan biri değildi. Ama bu farklıydı, bir şey vardı. Sonunda dayanamayıp sordum: Devamını okumak için lütfen diğer sayfamıza geçiniz….