Ayrıntıları operatöre anlatırken… Söylediklerime inanamıyordum ama kanıtlar görmezden gelinemeyecek kadar güçlüydü. Operatör bana kısa süre içinde bir devriye arabasının geleceğine dair güvence verdi ve polisleri dışarıda beklemem söylendi. Verandada dururken, serin akşam havası sinirlerimi yatıştırmaya pek yaramıyordu. Aklım, her biri bir öncekinden daha endişe verici olasılıklarla dolup taşıyordu. Daniela tehlikede miydi? Evimizde gerçekten bir yabancı mı gizleniyordu? Dakikalar sonsuzluğa uzanıyor, her saniye acı verici bir yavaşlıkla geçiyordu. Sonunda, yaklaşan siren sesleri sessizliği deldi. Polis geldi, iki polis memuru profesyonel bir sakinlikle araçlarından indi. Durumu anlattım, kelimelerim telaşlı bir telaşla dökülüyordu. Dikkatle dinlediler, sonra başlarını sallayıp halledeceklerine dair bana güvence verdiler. Eve döndük, kalbim göğsümde gümbür gümbür atıyordu. Polisler banyo kapısına yaklaşıp kapıyı sertçe çaldılar. İçlerinden biri otoriter bir sesle, “Polis!” diye seslendi. Bir an sessizlik oldu ve sonra, şaşkınlıkla, kapı açıldı. Daniela orada duruyordu; yüzünde şaşkınlık ve endişe karışımı bir ifade vardı. Saçları nemliydi ama tavrı sakindi; hiç de tehlikeli bir duruma düşmüş birine benzemiyordu. Polisler dikkatlice içeri girip etrafı incelediler. Koridordan izledim, kaygım düğümlendi. Ama gizli bir adam ya da bir davetsiz misafirin izi yoktu. Bunun yerine, bizi beklenmedik bir şey bekliyordu. Banyo tezgahında akıllı telefona benzeyen küçük bir cihaz duruyordu. Daniela, yüzümüzdeki şaşkınlığı görünce hafifçe kıkırdayarak açıkladı. “Bu bir sesli asistan,” dedi ve cihazı işaret etti. “Duş alırken İngilizcemi geliştirmek ve podcast dinlemek için kullanıyorum.” Utançla karışık bir rahatlama dalgasının beni sardığını hissettim. Duyduğum gizemli ses, bir İngilizce uygulamasından alınan bir ders kaydıydı. Kokunun, yakın zamanda aldığı, alışılmadık derecede güçlü bir nane kokusuna sahip yeni bir duş jelinden geldiğini açıkladı. Bunun şüphe uyandıracağını fark etmemişti. Memurlar, herhangi bir tehdit olmadığından emin olarak, birkaç güvence sözüyle ayrıldılar. Her zamanki nezaketiyle Daniela, durumu sakin karşıladı ve nazik mizahıyla gerginliği yatıştırdı. Yanaklarımda utanç ateşi hissederek bol bol özür diledim. Ama o, koruyucu bir kayınvalidenin endişesini anlayarak, gülümseyerek geçiştirdi. Sonraki günlerde olaya güldük ve ilk şüphelerim aramızda sürekli bir şakaya dönüştü. Daniela bana şaka yollu bir hatırlatma olarak nane kokulu duş jeli bile hediye etti. Tüm bunlar olurken, aramızdaki bağ güçlendi ve iletişim ve güven konusunda değerli bir ders aldım. Bu, ilk paniğe rağmen bizi bir aile olarak daha da yakınlaştıran bir deneyimdi.