Kimse beni sevmedi, eşim bile beni sevmedi, ilgilenmedi hep yalnız bıraktı, ailem bana hep sabret eşinden dert yanma bize dediler. Eşimin gözüne girebilmek için her gun istediği yemekleri yapardim, süslenirdim onunla sohbet etmeye çalışırdım ama beni hiç gözü görmedi, arkadaşlarına bile benden daha çok değer verdi. Bir gün eskiden tanıdığım biriyle karşılaştım, hiç iyi görünmüyorsun neyin var dedi, iyiyim bileşeyim yok desem de inanmadı, gel seninle biyere gidelim sana da çok iyi gelecek inan bana dedi, biraz tedirgin oldum ama çokta bunalmıştım, derdimi ailem bile dinlemiyordu birisiyle dertleşmem lazımdı artık hiç birsey düşünemez olmuştum. Tamam gidelim dedim, yol çok uzun sürdü, nereye gidiyoruz dedim, ” merak etme az kaldı sabret birazdaha ” dedi…. 15 dakika falan daha gittikten sonra birden bire durdu ve bana şimdi gözünü kapat dedi, noluyor dedim, sen kapat hemen dedi, kapattım ama çok korkuyordum bilac dakika daha gittikten sonra şimdi aç gözlerini dedi …. Tamamını okumak için diğer sayfaya geçiniz