Kocamın cenazesine gitmek için paltomu iliklerken torunum hayalet gibi bembeyaz bir halde garaja daldı. “Büyükanne, arabayı çalıştırma! Lütfen çalıştırma!”Kocamın cenazesine gitmek için pardösümü iliklerken, torunum garaja birden dalıverdi; yüzü bembeyaz, bir hayalet gibi. “Büyükanne, arabayı çalıştırma! Lütfen, sakın!” diye bağırdı. O çığlık beni olduğu yere mıhladı. Zorlukla fısıldayabildim: “Neden? Ne oluyor?” Elimi öyle sıkı tuttu ki canım acıdı. “Bana güven. Yürümemiz lazım. Hemen.” Bahçe yoluna yeni çıkmıştık ki telefonum çalmaya başladı; çocuklarım, teker teker. “Açma büyükanne,” diye yalvardı. Ve o anda hissettim… o kadar korkunç bir gerçek ki içim buz kesti.. Devamını okumak için diğer sayfaya gecebilirsiniz..