Ortaçağ Avrupa’sında siyah kediler yaygın olarak yanlış değerlendirilmiştir. Koyu renkli tüyleri ve gececi alışkanlıkları korku ve batıl inançları körükleyerek birçok kişinin onları cadılıkla ilişkilendirmesine yol açtı. Bu fikirler, hiçbir gerçek temeli olmamasına rağmen halk hikayelerine yerleşti. İronik bir şekilde, kedilerin topluluklardan yaygın olarak uzaklaştırılması, kemirgen popülasyonlarındaki artış ve hastalıkların yayılması da dahil olmak üzere gerçek sorunları daha da kötüleştirmeye yardımcı oldu.

Dünyanın başka yerlerinde ise siyah kedilere çok daha olumlu bakılıyordu.
Japonya’da genellikle iyi şans ve yeni fırsatlarla ilişkilendirilirlerdi. Birleşik Krallık’ın bazı bölgelerinde, özellikle kıyı bölgelerinde, siyah kedilerin denizcileri ve ailelerini koruduğuna inanılırdı. Mısır gibi eski uygarlıklar ise kedileri uyum ve ev yaşamıyla bağlantılı kutsal varlıklar olarak görürlerdi.

Günümüzde siyah kediler genellikle gizem veya mevsimsel imgelerle ilişkilendirilir, ancak birçok insan onları sadece karakterleri ve güzellikleri için takdir eder. Hayvan davranış uzmanları, kedilerin renginden bağımsız olarak, sakin veya tanıdık görünen insanlara yaklaşma eğiliminde olduklarını belirtiyor. Sonuç olarak, yolunuzu kesen bir siyah kedi muhtemelen sadece gününü geçiren meraklı bir hayvandır; anlamı, eğer varsa, onu nasıl görmeyi seçtiğimize bağlıdır.