Soyun bakalım…

Temel heyecanla ceketini, gömleğini atar. Kadın biraz daha yaklaşır:
— Şimdi gözlerini kapa… derin nefes al…

Tam o sırada kapı birden açılır. İçeri Fadime girer!
— TEMEL! Bu ne hal?! Bu ne rezillik ha?!

Temel gözleri faltaşı gibi:
— Uyy Fadime! Ben… ben aile terapisine geldum!

Fadime elindeki çantayı fırlatır:
— Terapiste değil, terapistin kucağına gelmissun Temel!

Kadın araya girer:
— Ama hanımefendi yanlış anladınız… biz burada enerji dengeliyoruz…

Fadime bağırır:
— Dengeli dengeli çıkar şimdi dışarı yoksa ben o enerjiyi yere sererum!

Temel toparlanırken fısıldar:
— Uyy… ben de diyeyrum bu terapiler niye bu kadar pahalı…