Köyün ağası, oğlu Mehmet’i evlendirir.

Düğün olur, dernek olur, ilk gün… Ağa yeni gelini yanına çağırır.

— “Hele gelin hele… bi konuşak bakalım.” Gelin Gülizar başını eğmiş, edepli edepli yaklaşır:

— “Buyrun kayınbabacığım.” Ağa sorar:

— “Yemek yapmayı bilir misin kızım?”

— “Bilirim kayınbabacığım.”

— “Ekin biçmeyi?”

— “Onu da bilirim.” Ağa kaşlarını kaldırır, gülümser:

— “İyi… pekiii… inek sağmayı bilir misin?” Gelin utana sıkıla:

— “Yok kayınbabacığım… onu hiç öğrenmedim.” Ağanın gözleri parlar.

— “Hee… o zaman onu ben sana öğretirim!” Sonra kısık sesle der ki:

— “Şimdi gözlerini kapa… elini uzat…” Devamını okumak için diğer sayfaya geçiniz….