Pazartesi sabahıydı. Zil yeni çalmış, çocuklar omuzlarında sallanan çantalarıyla sınıflarına koşuyordu.
Ama ikinci sınıf öğretmeni Ayşe Hanım, bir öğrencisinin diğerlerinden farklı yürüdüğünü fark etti.

Sekiz yaşındaki Elif Yılmaz, oyun bahçesinden yavaşça geliyordu. Adımları garip ve dengesizdi. Pembe çantasını sıkıca kavrıyor, her adımda titriyordu. Ayşe Hanım dikkatle izledi. Bu bir burkulma ya da oyun sırasında düşme gibi durmuyordu; sanki her hareket Elif’e acı veriyordu.

Elif sınıfa girdiğinde Ayşe Hanım gülümseyerek karşıladı:
— “Günaydın Elif. İyi misin?”
Elif zoraki bir gülümseme ile, “İyiyim öğretmenim,” dedi.

Fakat Elif yerine oturmaya çalışırken dizlerini bükemedi. Ayşe Hanım hemen fark etti. Okuma saatinde yanına eğilip fısıldadı:
— “Canım, bir yerin mi ağrıyor?”

Elif’in gözleri etrafta gezindi. Sonra kısık bir sesle, “Oturunca acıyor,” dedi.
Ayşe Hanım’ın içi buz kesti. Öğretmenler küçük işaretleri fark edecek şekilde eğitilirlerdi. Elif normalde neşeli ve canlıydı; bugün ise içine kapanmıştı.

Ayşe Hanım Elif’i koridora çıkardı:
— “Güvende olduğundan emin olmak istiyorum. Bana nerenin acıdığını söyleyebilir misin?”

Elif’in gözleri doldu. Solmuş kot pantolonunun belini biraz kaldırdı. Ayşe Hanım dikkatle baktığında, kumaşta garip lekeler ve bel kısmında taze morluklar gördü. Kalbi sıkıştı. Bu bir oyun kazası olamazdı.

Sakin görünmeye çalışarak Elif’i sınıfa geri yönlendirdi, sonra hızla okul idaresine gidip sekretere 155’i aramasını söyledi.

Dakikalar içinde okulun önünde kırmızı-mavi ışıklar belirdi. Sağlık görevlileri içeri girdiğinde çocuklar merakla pencereden bakıyordu. Elif küçük masasında oturmuş, korku içinde görünüyordu.

Bir sağlık görevlisi Elif’i nazikçe muayene ettiğinde yüzündeki ifade değişti. Telsizle bir şey söyledi. Kısa süre sonra sınıfa bir polis memuru girdi.

Memur, Ayşe Hanım’a dönerek,
— “Öğretmenim, aradığınız için teşekkür ederiz. Doğru olanı yaptınız. Bundan sonrası bizde,” dedi.

Ayşe Hanım başını salladı ama aklı sorularla doluydu: Bu küçük kıza ne olmuştu? Ona kim zarar vermişti? Ne zamandır bu acıyı taşıyordu?

Ambulansın kapıları kapanırken Elif’in küçük bedeni gözden kayboldu. Ayşe Hanım bunun sadece başlangıç olduğunu biliyordu…Devamını okumak için diğer sayfaya gecebilirisniz..